Blootvoets in de Korsakoff
This page is in Dutch. Sorry to all non-Dutch speakers out there. I may translate this some day, but because of my current mood (pissed) I feel I can express myself so much better in my native tongue.
Zondag 24 april
Na de laatste HappyVPRO-bijeenkomst in de Keet bezocht te hebben ging ik samen met 6 of 7 andere Happy's naar de Korsakoff. We waren een klein uurtje binnen toen een portier me aansprak.
'Waar zijn je schoenen?'
'Thuis'
'Dan ga je nu weg'
Ik liet hem de volle Bloody Mary zien die ik net gekregen had.
'Die drink je dan maar mooi buiten op'
'Okay. Kan ik mijn vrienden nog even gedag zeggen?'
'Nee, je gaat er nu uit!' zei hij en pakte me zelfs bij mijn jasje. De agressie was werkelijk verbijsterend.
'Handjes thuis, alsjeblieft!'
Dat werkte. Hij liet me los en ik kon rustig naar buiten lopen. Nou ja, rustig... Hij volgde me op de voet, duidelijk gekrenkt vanwege mijn terechtwijzing. Wat zou ie me graag te lijf gaan... Met zijn adem in mijn nek hoorde ik hem nog iets grommen over 'handjes thuis'. Ik besefte me dat deze man gevaarlijk was.
Buiten ging ie verder.
'Ga daar staan!', beveelde hij op een agressieve toon en wees naar een plek 30 centimeter verder dan waar ik stond.
Ik stond net buiten het portiekje en had geen zin om weer in het portiekje te gaan staan. Ik was er immers net uitgezet. Hij graaide mijn glas uit mijn handen en zette het op een balk boven in het portiek.
'En waag het eens om eraan te komen!' beet ie me toe.
Natuurlijk had ie niets liever dan dat ik het glas zou pakken, maar ik liet me niet provoceren.
Op dat moment kwam Uvayo, een meisje waar ik binnen mee stond te praten, naar buiten. Ze stak haar hand uit en zei 'We kennen elkaar nog helemaal niet' Ik schudde haar hand en we stelden ons aan elkaar voor.
En ze haastte zich naar binnen, wat ongetwijfeld te maken had met het sfeertje dat in de portiek hing.
Ik had er ook niets meer te zoeken en keerde me om op weg naar mijn fiets.
'Ga ergens anders de Jesus uithangen!', riep hij me na. Behalve voor Jesus had ie me ook voor hond uitgemaakt.
'Waarom doe je zo grof?', vroeg ik hem tot twee maal toe.
'Wegwezen! En kom nooit meer terug! Je komt er nooit meer in!'
Dit verbaasde me nog het meest. Blijkbaar is deze man afkomstig uit een milieu waar je, na zo'n behandeling, de volgende dag weer gewoon voor de deur staat.
Terwijl ik aan de overkant van de straat stond te wachten of een van mijn metgezellen nog naar buiten zou komen om me gedag te zeggen, bleef hij in het portiekje staan.
Ik nam hem in me op en vroeg me af wat er in het hoofd van zo'n man omgaat. Ook nam ik afscheid van de Korsakoff, want het leek me niet dat ik er nog ooit terug zou komen.
Na tien minuten wachten fietste ik aan.
Wat moet ik hier nu mee? Ik ken de Korsakoff als een prettige kroeg, met uitstraling en lef, en ik heb er nooit iets vervelends meegemaakt. Ik bewonder bijvoorbeeld de bodycount van de Amerikaanse soldaten in Iraq op hun homepage. Graag zou ik hetgeen er gebeurd
is schouderophalend van me af willen schudden, maar het was te grof en te agressief.
Ik vind dat ze me verontschuldigingen verschuldigd zijn, maar om ze die gelegenheid te bieden moet ik ze natuurlijk wel van het gebeurde in kennis stellen, en of ik dat doe weet ik nog niet.
