Voetbal

WK Voetbal 5

molware — Mon, 12 Jul 2010 03:23:00 GMT

Het is half 3 's nachts en nog steeds wandelen supporters voor m'n raam voorbij. Vanaf het Museumplein. 180.000 mensen, kun je je dat voorstellen? Ik niet. Om de sfeer te proeven ben ik er voor de wedstrijd even een kijkje gaan nemen. Nog nooit had ik zo'n massa gezien. En alles knaloranje. De grootste TV-schermen van Europa zouden hier staan. 5 Stuks, maar ze stonden alle vijf te ver weg. Hier wilde ik geen 2 uur gaan staan, en ik ben dus maar weer op mijn fietsje geklommen. Jammer, want de sfeer was uniek.
Van mijn vertrek van het Museumplein kreeg ik geen spijt, want er viel, zoals inmiddels bekend, niet 1 doelpunt te vieren.
Had Spanje verdiend gewonnen? Ik vind van wel. Ze waren slimmer en professioneler dan wij. Robben had in de 82e minuut de wedstrijd kunnen beslissen door te gaan liggen toen Puyol hem eerst tackelde en vervolgens een arm om zijn middel sloeg. Het leidt geen twijfel dat de scheidrechter hem hiervoor op zijn minste een gele kaart zou hebben gegeven, en aangezien hij die al een had, zou hij het veld hebben kunnen verlaten. Maar Robben wilde voetballend winnen, en dus probeerde hij op de been te blijven. Tevergeefs, nu was de bal voor Casillas.
Op een soortgelijk moment later later in de wedstrijd bleek Iniesta slimmer te zijn. Heitinga, die al een gele kaart op zak had, legde even zijn hand op Iniesta's schouder waarop deze onmiddelijk als aan stervende zwaan neer ging. 2e Gele kaart voor Heitinga. Exit Heitinga. En ook exit Nederland, want zonder deze centrale verdediger kon Spanje met 11 tegen 10 eindelijk doen wat ze met 11 tegen 11 niet konden: een doelpuntje scoren. Stervende zwaan Iniesta wint van voetballende Robben.
Moet Nederland een elftal van stervende zwanen worden? Dat nooit, maar ten alle tijden op de been proberen te blijven hoeft nu ook weer niet. Voor mij is Arjen Robben een van de beste spelers ter wereld met een ongelooflijke passeerbeweging, maar hij zou nog beter zijn als ie op de actie van Puyol professioneel zou zijn gaan liggen. Dan zou ik op dit moment ergens in de stad zijn, in plaats van hier thuis achter mijn computer zitten te bloggen.

WK Voetbal 4 en Bobbi Eden

molware — Sat, 10 Jul 2010 20:04:00 GMT

De Nederlandse pornoactrice Bobbi Star heeft op 7 juli getwitterd dat ze al haar volgers een blowjob zou geven als Nederland op 11 juli de finale wint. En ze had er op dat moment 5.000. Wat moeten we hier nu weer van denken? Combinatie van spontaniteit en Oranjegekte? Of een goed getimede publiciteitsstunt? Hoe dan ook, het nieuws verspreidde zich uiteraard razendsnel, en op dit moment, slechts 3 dagen later, is het aantal volgers gestegen tot 103.000. Dat worden pijnlijke kaken. Even rekenen... Stel ze werkt er 5 per dag af, 5 dagen per week, en 50 weken per jaar. Dan zou ze pas in haar 88e levensjaar aan haar autobiografie kunnen beginnen. Natuurlijk verwacht niemand dan ook dat ze haar belofte na zal komen, en is iedereen vooral benieuwd hoe ze zich eruit zal draaien. Maandag 12 juli is dag waarop ze de details bekend zal maken. En nee, ik heb me nog niet aangemeld als volger van haar op Twitter, maar dat ga ik wel doen, want je weet 't maar nooit... HUP HOLLAND HUP!!!

WK Voetbal 3

molware — Wed, 30 Jun 2010 03:32:00 GMT

Morgen eindelijk een dag zonder voetbal. 19 Dagen aan een stuk door kijken is niet gering. Zeker niet met die hitte. De spelers hebben dan misschien rustdagen, maar de kijkers niet. Gelukkig heb ik vakantie. Gedurende de eerste 2 ronden had je 3 wedstrijden per dag. Om 16.00, om 18.00 en om 20.30. Zo kon ik niet weg. Nu slechts om 16.00 en om 20.30. Dat is fijn. Zo kan ik tussen pakweg half 7 en 8 uur even heerlijk in het park liggen.
Morgen dus geen voetbal. Hoe zal dat zijn? Verschillende keren ben ik na afloop van een toernooi getroffen door onthoudingsverschijnselen. Het bekende zwarte gat. Wat dat betreft betreft zijn de voetballoze dagen in de eindfase van het toernooi wel gunstig. Zo heb je de gelegenheid om vast wat te ontwennen.
Vandaag stelde Winston Bogarde voor dat naar aanleiding van een arbitrale blunder een heel team van het veld zou kunnen lopen. Zou hij mijn blog van gisteren gelezen hebben?

WK Voetbal 2

molware — Tue, 29 Jun 2010 05:25:00 GMT

Na de arbitraire debacles in de matches Duitsland - Engeland, Argentinie - Mexico, en Nederland - Slowakije is de discussie over het toestaan gebruik van videobeelden door de arbiters weer helemaal opgelaaid. Het meest pijnlijk was de afgekeurde goal van Lampard. Duidelijk was te zien hoe de bal over de doellijn ging. De scheidsrechter en grensrechters hadden het echter even gemist. Kan gebeuren; gelukkig zijn de velden omringd door camera's. Zou je denken. Mis poes. Terwijl de beelden nog dezelfde minuut worden bekeken van Zuid Africa tot Canada, en van Spanje tot Japan, mag de arme scheidsrechter ze niet zien. En de zogenaamde vierde official evenmin. Voor de rest iedereen. Tijdens Mexico - Argentinie werd het buitenspeldoelpunt van Argentinie zelfs per ongeluk op het megascherm in het stadion vertoond. Dit was zeker niet de bedoeling, maar nu kon niemand er meer omheen: Teves stond buitenspel. Uiteraard kwamen de Mexicaanse spelers bij de scheidsrechter hun gelijk halen, maar deze was nog steeds onvermurwbaar. Op zo'n moment zou het team eigenlijk moeten weigeren om verder te spelen en hiermee de FIFA iets geven om over na te denken.
En vandaag dan Nederland - Slowakije. Vittek maakt een schwalbe en bezorgt hiermee niet alleen zijn team een penalty, maar tevens Stekelenburg een gele kaart. Gelukkig voor Nederland was dit echter niet fataal.
En nu schreeuwt dan iedereen, net als ik, om de invoering van het gebruik van videobeelden door de arbiters. Natuurlijk zullen er altijd randgevallen blijven bestaan, maar zulke groteske blunders als bij de bovengenoemde wedstijden zullen dan vermeden kunnen worden.
Dit roept de vraag op waarom de FIFA het toch steeds maar weer tegenhoudt. De coaches willen het, de spelers willen het, en de kijkers willen het. Wie wilt het nu eigenlijk niet? Om deze vraag te kunnen beantwoorden moet ik misschien een andere vraag stellen: welke mensen hebben er baat bij om de camera buiten de deur te houden? Dan kom ik toch in de eerste plaats bij de goksyndicaten, die hebben er in ieder geval duidelijk belang bij om wedstrijden te kunnen beinvloeden.

WK Voetbal 1

molware — Tue, 22 Jun 2010 18:52:00 GMT

Een van de interessantste aspecten van een groep is het onderzoeken wat voor opmerkelijke scenario's er mogelijk zijn. Zo is in groep B Argentinie met 6 punten nog niet zeker van kwalificatie. Uiteraard is dit onwaarschijnlijk. Winst van Argentinie op Griekenland en Nigeria op Zuid Korea zou echter bepaald niet vergezocht zijn, maar daarmee zouden wel 3 clubs op 3 punten komen, waarvan een zich dus kwalificeert.
In schril contrast staat hiermee het volgende scenario in groep G. Bij winst van Zwitserland op Honduras, en van Spanje op Chili, toch ook bepaald niet vergezocht, eindigen maar liefst 3 landen op 6 punten, en uiteraard gaan er hiervan slechts 2 door.
Resumerend: de nummer 2 in groep B kan zich kwalificeren met 3 punten, maar de nummer 3 van groep H kan met 6 punten naast de boot grijpen.

Nederland in rouw

molware — Sun, 22 Jun 2008 21:02:00 GMT

We liggen eruit. Na fabuleus spel in de groepsfase. En ik weet ook waarom. Donderdagochtend 19 juni werd Khalid Boulahrouz van het trainingsveld weggehaald, en hem werd verteld dat zijn te vroeg geboren baby was overleden. Een drama, maar wie zei er ook al weer dat voetbal oorlog is? Ik denk dat nog diezelfde dag, of uiterlijk een dag later, er een keuze gemaakt had moeten worden. Gaat Khalid door of niet? Zo ja, dan niet zeuren. En zo nee, dan had niemand hem dat kwalijk genomen. Je laat je team echt niet in de steek en hij had onmiddelijk naar zijn vrouw kunnen gaan. Sterker nog, je bewijst je team een dienst, want niemand heeft er wat aan als je zwaar aangeslagen het veld op komt. Over zijn keuze om door te gaan en de sterke betrokkenheid van de andere spelers had ik al helemaal geen goed gevoel. Zoiets kost energie. En toen al de Nederlandse spelers het veld opkwamen met rouwbanden om wist ik het zeker: dit wordt niks. Ze nemen het drama van Boulahrouz mee het veld op. En inderdaad, we waren geen schim van het elftal dat Italie en Frankrijk met 3 doelpunten verschil had verslagen. Het was alsof niet alleen Boulahrouz, maar al onze spelers bij iedere stap een dode baby op hun rug meedroegen. De kater is groot.