De rest

Koe in Amsterdam

molware — Tue, 23 Apr 2013 12:32:00 GMT

Zojuist is een koe, die de naam Els heeft gekregen, gedeporteerd van een gevangenenkamp uit Noord Brabant naar een gevangenenkamp in Amsterdam vlak bij de van Gendthallen. Tot ergernis van haar omgeving loeit Els al 3 dagen luidruchtig. De reden hiervan is dat ze haar 5 maanden oude kalf heeft moeten achterlaten. Toch is Els' geloei om haar kalf niet het enige issue dat de arme buurtbewoners bezighoudt: 'Ik vind het ook niet goed voor kleine kinderen, want die zien dus die koe, en die zien die varkentjes, en dan hebben we hier straks over een paar maanden een barbeque en dan moet je dus als moeder gaan uitleggen dat die koe die daar zo gezellig stond met die varkentjes opeens op die barbeque ligt.'

Rupert Sheldrake gebanned bij TED

molware — Wed, 27 Mar 2013 04:32:00 GMT

Rupert Sheldrake is bij TED gebanned. Wat die ban precies inhoudt weet ik niet maar ik ben er toch blij om. Hij is een pseudowetenschapper, en in de pseudowetenschap barst het van de weirdo's die hun eigen krankzinnige theorie als waarheid verkondigen en daarbij alles wat naar wetenschap riekt achteloos verwerpen. Sheldrake is geen uitzondering, maar pakt de zaken wel slim aan. Hij is bekend met wetenschap, en dat is geen verrassing als je bent afgestudeerd in de biochemie, maar zijn methodes zijn feitelijk hetzelfde als die van andere pseudowetenschappers: de wetenschap attakeren, daarbij jezelf profileren als een rebel die zo heldhaftig is het op te nemen tegen de gevestigde orde, en vervolgens je pseudowetenschappelijke theorie poneren, die wel waar moet zijn omdat je immers toch zo een groot onafhankelijk denker bent. Sheldrake wekt door zijn genuanceerde manier van zich uitdrukken een indruk van redelijkheid, maar dit is niet meer dan schijn.
Ik hoorde voor het eerst van hem in Wim Kayzers zesdelige TV-serie Schitterend Ongeluk uit 1993 waarin ook zijn morfogenetische velden aan bod kwamen. De theorie kwam op mij over als onzin maar wel falsifieerbaar, en omdat Sheldrake dat zelf ook aangaf, gaf ik hem het voordeel van de twijfel. Hij was bereid om zijn theorie te testen en gaf ook aan hoe. Dat is wetenschap. Helaas had ie hem nog niet getest, maar dat was slechts een kwestie van tijd. Omdat ik de hele theorie als volstrekte onzin beschouwde wachtte ik er ook niet op en verloor hem uit het oog. Nu, 20 jaar later, kruisen onze wegen weer, en wat blijkt? Hij beweert nog steeds dat de theorie de moeite waard is om getest te worden. Heeft ie dat nu nog niet gedaan? We zijn 20 jaar verder. Ik kan die theorie in 1 dag testen. En de volgende dag opnieuw indien nodig. En zijn staartheorie ook. Hij is slim genoeg om een wetenschappelijke indruk te wekken door iedereen uit te dagen om deze tests uit te voeren en de resultaten naar hem op te sturen, maar vervolgens komt ie dan weer met vage conclusies. Dezelfde vermoeidheid die andere pseudowetenschappers me bezorgen voel ik bij hem ook. Praten heeft geen zin, en onderzoeksresultaten evenmin. Ik ken TED niet voldoende om te kunnen beoordelen of het terecht is dat ze hem eruit gegooid hebben, maar het frist de boel zeker op.

Heel veel pixels

molware — Tue, 26 Feb 2013 04:55:00 GMT

Iedere keer als ik mijn computer aanzet denk ik aan het feit dat het aantal pixels op mijn monitor zoveel hoger is dan het aantal dagen in een mensenleven. Stel je zou vanaf je geboorte iedere dag een pixel inkleuren, hoeveel monitors zou je dan nodig hebben? Intuitief zou ik misschien een schatting doen van 8 tot 10 monitors van gemiddelde grootte. Een eenvoudig rekensommetje laat echter een heel ander getal zien. Mijn monitor, een Prolite E2403WS van Ilyama heeft een resolutie van 1920 bij 1200, wat misschien iets boven gemiddeld is, maar niet veel, echter dit komt overeen met 2.304.000 pixels (en dan heb ik het nog niet eens over de subpixels waaruit ieder pixel is samengesteld), en dit komt dan weer overeen met maar liefst 6.308 jaar. Slik. Toen stonden er nog geen piramides in Egypte. Sterker nog, als God op het moment dat hij zo vriendelijk was om de aarde te scheppen, in het jaar 3761 voor Christus, hij eveneens alvast een Prolite E2403WS van Ilyama zou hebben geschapen, en iedere dag een pixel zou hebben ingekleurd, dan zou hij anno 2013 nog steeds 535 jaar te gaan hebben. Wat kan intuitie toch misleidend zijn.

Vrouw zoekt boer

molware — Mon, 08 Oct 2012 04:10:00 GMT

Het moet ongeveer een jaar geleden geweest zijn dat ik op mijn werk opschepte dat ik de enige nederlander was die nog nooit het populaire TV-programma 'Boer zoekt vrouw' had gezien. Mis poes! Maar liefst 2 mensen antwoordden dat ze het eveneens nog nooit hadden gezien. Dat waren er dus al 3 in heel Nederland. Helaas is dat aantal vandaag verlaagd. Ik heb 'het' gezien en ik vond de de wreedheid shockerend. Een alleenstaande boer geeft te kennen dat hij wel eens een vrouw zou willen hebben. Talloze vrouwen klimmen in de pen en sturen hem een brief. Mijnheer de boer neemt de post door, bekijkt wat foto's en laat de meest aantrekkelijke dames langskomen. Met drieen tegelijk, anders kost het te veel tijd. Uiteindelijk blijft er van alle belangstellenden natuurlijk slechts maximaal een over en de rest wordt vriendelijk bedankt. De reacties van de afgewezen vrouwen laten zich raden: tranen met tuiten, bitcherige opmerkingen, etcetera etcetera. En alles is echt.
De formule van dit programma vind ik overigens geniaal: het biedt ons precies wat we willen zien en het kost geen drol. Alleen de titel klopt niet. Het is niet de boer die op zoek is naar een vrouw, het zijn de vrouwen die massaal op zoek zijn naar de boer. Het zijn de vrouwen die zich uit het hele land naar de boerderij begeven om zich tussen de andere vrouwen te mogen verdringen om de aandacht van de boer. En mijnheer de boer zelf? Die zit achterover leundend in zijn lekkerste stoel en kiest slechts uit.
Mijn vriendin vertelde me dat ze zich altijd afvraagt welke van de vrouwen het best bij de boer past. Bij mij kwam deze vraag geen moment op. Een andere vraag drong zich daarentegen sterk op: hoeveel zelfrespect hebben de vrouwen die aan dit programma meedoen eigenlijk?

Verdachte koffer op station Amstel

molware — Wed, 02 Nov 2011 16:59:00 GMT

Altijd heb ik me afgevraagd wat nu eigenlijk het verschil is tussen een zogenaamd 'verdacht koffertje' en een gewone koffer die ergens onbewaakt op bijvoorbeeld een station staat, maar in het geval van de koffer die op maandag 1 november 2011 op station Amstel werd gevonden was het verschil wel heel duidelijk: er stond namelijk 'BOM' op geschreven. Een nuchter, misschien enigszins naief persoon zou kunnen denken dat het hier om een grap gaat, maar voor de overheid is veiligheid een serieuze zaak, en dat leidde ertoe dat de Explosieven Opruimingsdienst Defensie werd ingeschakeld. Gelukkig verliep dit allemaal razend snel zodat al twee en een half uur na de vondst kon worden vastgesteld dat er zich geen explosieven in het koffertje bevonden. Ondertussen was wel het hele station ontruimd en alle tram-metro-en-treinverkeer van en naar station Amstel stilgelegd, maar dit zijn natuurlijk slechts kleine ongemakjes vergeleken bij het risico dat er zich echt een bom in het koffer zou kunnen bevinden.

De spin in de douche

molware — Sun, 30 May 2010 00:42:00 GMT

Vandaag zat in mijn douche opeens een spin. Een trilspin of kelderspin. Je kent ze wel, met een klein lichaam en heel lange dunne poten. Hij had onder in een hoekje een web gemaakt. Gisteren zat ie er nog niet. Wat nu? Een douchebeurt zou ie niet overleven. Beter maar eruit zetten. Ik pakte hem snel aan een poot vast, en terwijl ik keek even of ik 'm echt vast had was ie al weer weg. Zijn poot zat nog tussen mijn duim en wijsvinger geklemd. Was ik te ruw geweest? Het was toch niet de eerste keer dat ik op deze manier een spin had verwijderd? Het beest keerde terug naar zijn web alsof er niets aan de hand was. Alsof ie zeggen wilde: 'Who cares?' Ik telde zijn poten. 1,2,3,4. Drie aan zijn linkerkant en 1 aan zijn rechter. Eentje in mijn hand, en....? Waar was die andere? Mijn trouwe lezer kan ik alvast verklappen dat dit raadsel nooit opgehelderd zal worden. Terwijl ik me afvroeg hoeveel pijn de spin zou hebben viel hij opeens van de muur. Voor de tweede keer nam ik me voor om hem naar buiten te gooien. Weer pakte ik hem vast en weer had ik alleen nog maar een poot in mijn handen. Uitgeteld lag het arme dier op de natte vloer. Ik besefte me dat me nu nog slechts 1 handeling restte, en die terwijl ik die gedecideerd uitvoerde, hoorde ik hem kraken. Een draai aan de kraan deed de rest.

Epiloog:

Op internet ondekte ik al snel dat spinnen, net als hagadissen, inderdaad een poot kunnen loslaten als ze vastgepakt worden. Weer wat geleerd, maar beesie dood.

Vakantie in Ruigoord

molware — Mon, 18 Aug 2008 21:37:00 GMT

'Bloggen over je vakantie moet je meteen doen als je thuis komt', aldus Catharina tegen mij toen ze me samen met Thierry naar huis reed. Laat ik dat advies eens opvolgen. Eenmaal thuis gaf ik snel de slap hangende plantjes water en hing de kletsnatte buitentent te drogen. Nog helemaal in de Landjuweelsfeer, maar die herrie van het eeuwige verkeer voor mijn raam was dodelijk voor zulke gevoelens. Wat te doen? Hey, had ik gisteren in Ruigoord niet 2 CD-s van die knalgekke Dieogo's Umbrella gekocht!? Draaien die schijf! Nog steeds was ik helemaal in de sfeer. En vooral niet eerst voicemail afluisteren of email checken. Geen afleiding. Een levendige sfeervolle blog zou ik gaan schrijven. Ik zette mijn comp aan, maar voordat die ook maar half opgestart was ging mijn mobieltje af.
'RING!'
Kut, en ik was nog geen 5 minuten thuis!
'RING!!'
Misschien was het Cath wel? Ze had me immers net thuis afgezet. Toch maar opnemen.
'RING!!!'
'Met Werner'
'Met Anke. Zou jij morgen al kunnen werken? Het is een beetje moeilijk om een vervanger te vinden.'
'Ja Anke...'
BOING...!! Dag Ruigoordgevoel...

Terug naar de kust

molware — Fri, 02 Nov 2007 23:39:00 GMT

Zaterdagavond, nu 6 dagen geleden, kwam ik om half 4 's nachts op mijn bromfiets terug in mijn moederlijk huis in St. Michielsgestel. Ik had een reunie bezocht van een jongerencentrum waar ik in de jaren tachtig nooit kwam. Maar gelukkig is Gestel klein en zodoende ontmoette ik toch een aantal oude bekenden. Ik zou vermoeid moeten zijn na een korte nachtrust, een dag werken, de reis met het openbaar vervoer van Amsterdam naar Gestel en vervolgens de reunie, maar ik was klaarwakker. Stijf van de adrenaline stond ik. Van slapen kon geen sprake zijn. Ik zette me neer aan de eettafel en mijn oog viel op een boek van een zekere Saskia Noort. Een verjaardagscadeautje voor mijn moeder van Cynthia, de vriendin van mijn broer. Waarom ik stijf stond van de adrenaline? Dat vertel ik een andere keer, als de bekeuring van 220 Euro in mijn brievenbus valt, ik wil het nu over dat boek hebben.
'Na het lezen van de eerste twee bladzijden wil je nog maar 1 ding: doorlezen', zo luidt de achterflap. Jaja... De vlotte schrijfstijl liet me echter niet meer los en het duurde nog meer dan een uur voordat ik eindelijk mijn bed opzocht. De volgende dag, zonder het boek, terug naar Mokum, de stad der steden. Het liefst zou ik het meenemen maar mijn moeder had het zelf net gekregen, dus beheerste ik me maar.
Maandag meteen gekocht, maar lezen ho maar. Tot donderdag, toen ging het in 1 ruk uit. Wel had ik ondertussen '40', een bundel columns van haar gelezen.
Vandaag liep ik weer door de Zeilstraat, op zoek naar wat brood en een dode vis, toen ik het boekenwinkeltje weer zag. Hadden ze daar ook niet 'De eetclub', de opvolger van 'Terug naar de kust' Ja dus, en dat ligt nu dus naast me. Zes dagen geleden had ik nog nooit van haar gehoord, en nu ben ik al door 2 van haar boeken heen en sta op het punt om in haar 3e te duiken. Het was niet het plot wat me aanspreekt, maar puur de schrijfstijl. Zo intelligent, gevoelig, vrouwelijk, maar bovenal vol zelfspot. En wat gaat het haar gemakkelijk af. Het produceren van mooie goed lopende zinnen lijkt haar niet meer moeite te kosten dan adem halen. Een natuurtalent! En daarom verwacht ik dan ook dat ze nog heel lang zal blijven schrijven.

Saskia, ik weet dat je weleens 'googelt', dus mocht je ooit zo ver heen zijn dat je op dit Godvergeten blog terecht gekomen bent, verlaat me dan alsjeblieft niet zonder een woordje.

Van je 16e tot je 46e dezelfde hifi-versterker

molware — Wed, 29 Aug 2007 15:31:00 GMT

werner wrote: Hoi Lompe

Weet jij jouw login en wachtwoord van de consumentenbond nog? Na 30 jaar (ik kreeg hem op mijn 16e) is mijn versterker aan vervanging toe. Eigenlijk nog niet, maar ik wil een homecinema.

W.

Hoi Langharige, Als mijn harde schrijf niet gecrashed zou zijn, dan zou ik dat zelf in mijn outbox kunnen opzoeken. Dus ik stuur je door naar Cynthia, die weet dat wel. Cynthia, stuur jij Werner onze inlogcode aub?

Groetjes, Erwin

On Wed, 2007-08-22 at 21:31 +0200, Cynthia Kneppers wrote:
Hallo Werner,

Het mailadres dat je bij de consumentenbond kunt opgeven is monkey25@xs4all.nl en het password is 1968VR. Ik weet niet of het account momenteel nog werkt want ik heb het opgezegd (hopelijk blijft deze nog tot het eind van het jaar bestaan).

Groeten, Cynthia

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Wel, het account deed het nog en ik kon dus een kijkje nemen in de homecinema's die door de consumentenbond getest waren. Daar kwam ik onder meer teksten tegen als:
'Driekwart van de geteste apparaten kan een dvd met mp3-bestanden afspelen; twee kunnen superaudio-cd's (SA-cd) aan en vijf dvd-audio. Geen van de apparaten speelt beveiligde wma-bestanden (Microsofts versie van mp3) af; de meeste wel onbeveiligde. Alle geteste sets zijn geschikt voor dvd-schijven met regiocode 2 en codevrije schijven.'
Mijn arme maag... Beveiligde WMA-bestanden, Regiocode. Wil ik dit eigenlijk wel...?
Zucht... Hoe kapot is mijn versterker eigenlijk? Dat ding deed het toch altijd? Lag het misschien aan de boxen? Of de bedrading? Ik kon toch niet zomaar alles de deur uitdoen omdat er misschien ergens een draadje los zat? Nee, de installatie had alle recht op een serieuze herstelpoging. Ik verwisselde boxsnoeren in de uitgangen van de versterker, haalde een zachte borstel en een stofzuiger door mijn versterker, draaide flink aan de krakende knoppen, verving een nieuwe box (slechts 5 jaar oud) door een oude (30 jaar oud), schroefde hem open, knipte en soldeerde, en voila: weer helemaal de oude!! Pickup, versterker en boxen. Zonder CD-speler of zelfs maar cassettedeck! Geen nieuwlichterij! En toch mist er iets... Wat? Daarvoor moeten we ver terug in de tijd. Naar de zomer van 1977. Ter ere van mijn zojuist behaalde MAVO-diploma kreeg ik van mijn ouders een pick-up, versterker en een bouwpakket voor 2 boxen. Die moest ik dus zelf in elkaar draaien, maar wat was ik er blij mee: mijn eigen installatie! Done with trippen op de Moody Blues tussen de zwarte ordners op het kantoor van mijn vader!
Enkele jaren later (1979?) kwam diezelfde vader opeens met 2 nieuwe boxen binnen. Afkomstig van een klant, 2e hands dus en toevallig ook zelfbouw. Ik nam ze in ontvangst, maar eigenlijk hoefde het voor mij niet zo want ze waren groot en loodzwaar en ik was heel tevreden over mijn eigen boxen. Door de jaren heen heb ik allebij de sets regelmatig gebruikt, maar die set die ik zelf in elkaar gedraaid had is inmiddels de deur uit.
Wat betreft de versterker en de boxen ben ik dus weer terug in de jaren 70. Alleen die pickup... Die heb ik vervangen, na 27 jaar. En die is dan ook de grote afwezige. Ik heb er ook een sterkere band mee dan met een versterker of boxen, want die staan maar te staan, terwijl een pickup beweegt! En die raak je aan. Meestal met liefde, maar altijd voorzichtig... Hmmm, zal ik ook nog eens naar dat ding kijken...?
Hoe dan ook, de homecinema is voorlopig van de baan.
En hoewel dit natuurlijk geen commerciele blog is vind ik wel dat de maker van deze hardnekkige apperatuur het verdient om bij naam genoemd te mogen worden: zowel de pickup als de versterker zijn van Pioneer.

(En nee, opportunistische lezer, de email en de inlogcode van de consumentenbond zoals die hierboven vermeldt staan, hoeft U niet uit te proberen, want die heb ik veranderd)

Een muisklik

molware — Fri, 24 Aug 2007 05:07:00 GMT

Vandaag was het weer zover. Bijna omvallend van de slaap tik ik de laatste regels van mijn blogje in. Nog even overlezen, nog wat corrigeren, nog een keer lezen en klaar! Naar bed! Ik druk op 'Post' en alles is weg. Kut! Verkeerde knop! Ben ik er alweer in getrapt! Het hele artikel is pleite, maakt niet uit hoe lang. Die 2 kutknoppen zien er precies hetzelfde uit en zitten pal naast elkaar. En denk maar niet dat er een waarschuwing gegeven wordt, of om een bevestiging gevraagd wordt. Omdat ik dit al verschillende keren had meegemaakt kopieer ik gewoonlijk de hele tekst voordat ik me eraan waag om hem te posten. Of beter nog, zoals gisteren, tik ik hem in op een tekstverwerker en kopieer hem daarna naar de blog. Maar vandaag dus niet... vandaag een momentje van onvoorzichtigheid...

(Het spreekt voor zich dat bovenstaande blog weer met een tekstverwerker is gemaakt)