Als inwoner van Amsterdam kan Koninginnedag (of is het KoninginneNdag?) me niet ontgaan. Nooit is het in de stad zo druk. Een jaar of 3 geleden was ik op weg naar een optreden van PureXXX, gelukkig net buiten het centrum, maar zelfs bij het Museumplein was het al een chaos. Alles liep en reed en fietste door elkaar heen. Heel langzaam fietsend en heel luid bellend verjaagde ik de meute. Dat ging goed, en zo hoort het ook, want je mag niet lopen op het fietspad. Ook niet op Koninginnedag. Hoewel.... Twee politiemannen te paard stonden doodleuk midden op het fietspad. Niet netjes naast elkaar, maar in een rechte hoek. Zouden deze agenten zich laten verjagen door mijn fietsbel? Zouden ze het misschien als een provocatie opvatten? Ik probeerde het toch. Licht geirriteerd keken ze vanuit hun hoge positie naar beneden. 'Wat mot jij nou?', zeiden ze zonder iets te zeggen. Het was duidelijk dat ze niet in het minst van plan waren om zich ook maar een millimeter te verplaatsen. Omdat het agenten waren hield ik mijn mond maar en ging lopend verder. Het bevestigde weer 'ns wat ik altijd al zeg: regeltjes zijn voor het klootjesvolk.
Precies een jaar later trad dezelfde band weer op Koninginnedag op, en ditmaal maakte ik iets mee wat ik in Amsterdam nog nooit had meegemaakt. In Den Bosch wel, maar in Amsterdam nog nooit: ik kwam niet door de mensenmassa heen. Nu zou het optreden wel plaatsvinden midden in het centrum. Op de Nieuwmarkt als ik het me goed herinner. In de Vijzelgracht al moest ik de reis voortzetten met de fiets aan de hand, maar in de Vijzelstraat kwam het echt vast te zitten. Voetje voor voetje voor voetje richting centrum. Nu ben ik niet claustrofobisch, maar dit was te erg. En het einde was nog lang niet in zicht. Ik kon niet anders dan omkeren. Heel jammer, want ik had tegen iedereen gezegd dat ik zou komen. Er was nog een ander probleem. Mijn fiets. Die moest ook omkeren en dat zou de nodige voeten in de aarde hebben. Je kon je kont niet keren, laat staan een fiets! Ze zouden me toch niet lynchen? Enkele minuten later had ik de moed bij elkaar geraapt. Nu nog het juiste moment afwachten... Ok, daar gaat ie...! Zo snel als ik kon draaide ik het ding om. Ik kreeg verwensingen naar mijn hoofd geslingerd maar gelukkig ging niemand me te lijf. Phew..!! Tweehonderd meter verder en twintig minuten later was de mensenmassa zo uitgedund dat ik weer op mijn fiets kon klimmen. Adem!!
Dat was dus de laatste keer dat ik me op Koninginnedag in het centrum gewaagd heb...
Vandaag was het ongekend warm. Met alleen een singlet en een broek aan fietste ik over de Amstelveense weg naar het park en zette mijn fiets vast aan het hek. Al gauw zag ik een rustig zonnig plekje. Daar zat ik dan. Zonder tas, zonder boek en zonder appel. Na 10 minuten zitten werd ik zo loom dat ik op mijn rug in het gras ben gaan liggen. Zonder een druppel te zweten. Zoiets kan alleen in het voorjaar. Heerlijk! Een stralende zon, maar niet dat broeierige van juli en augustus. En ook niet zoveel insekten. Na een uur ontwaakte ik uit mijn halfslaap, wandelde voldaan terug naar mijn fiets en ging naar huis...
Mijn beste Koninginnedag ooit!