Gisteren was het alweer 30 jaar geleden dat Jan-Carl Raspe, Gudrun Ensslin en Andreas Baader hun laaste adem uitbliezen. Alledrie waren ze lid van de stadsguerrilla RAF, oftewel de Rote Armee Fraktion, en alledrie pleegden ze zelfmoord, aldus de Duitse autoriteiten. Hoe geloofwaardig is deze verklaring eigenlijk? Laten we eens naar de omstandigheden kijken.
5 September 1977
Het RAF-Kommando 'Siegfried Hausner' ontvoert Hanns-Martin Schleyer, ex-SS-er en voorzitter van de Duitse werkgeversorganisatie. Zijn 5 begeleiders (een chauffeur en 4 lijfwachten) werden allen gedood. Gezien de zware beveiliging wist ie blijkbaar goed dat ze een oogje op hem hadden. In ruil voor zijn vrijlating eiste het Kommando de vrijlating van maar liefst 11 RAF-leden. De Duitse regering ging hier begrijpelijkerwijze niet op in.
13 Oktober 1977
Het uit 4 Palestijnen bestaande SAWIO-Kommando 'Martyr Halimeh' kaapt een vliegtuig van de Duitse Lufthansa en onderstreept de doelstellingen van het RAF-Kommando. SAWIO staat voor 'Struggle against world imperialism'. De Duitse regering zit met de handen in het haar.
18 Oktober 1977
De Duitse Kommando-eenheid GSG-9 van de Bundesgrenzschutz valt het vliegtuig in Somalie aan en overmeestert daarbij uiteraard moeiteloos de 4 gijzelnemers. Slechts 1 van hen overleeft de aanval. Geen van de passagiers werd tijdens deze actie gedood of zelfs maar verwondt, de piloot was al eerder gedood. Dit was goed afgelopen voor de Duitse autoriteiten, maar nog steeds zaten ze met een groot probleem. Wanneer zou de volgende aktie om de RAF-kopstukken vrij te krijgen plaatsvinden? Het zou prettig zijn om de RAF het motief te ontnemen... Maar hoe... Vrijlating was geen optie.
19 Oktober 1977
Het is zeer betreurenswaardig maar Jan-Carl Raspe is heden morgen dood in zijn cel aangetroffen. De doodsoorzaak is zelfmoord. En heel toevallig is Gudrun Ensslin heden morgen ook dood in haar cel aangetroffen. De doodsoorzaak is wederom zelfmoord. En, het is haast niet te geloven, maar heden morgen is toevallig ook Andreas Baader dood in zijn cel aangetroffen, en, je houdt het niet voor mogelijk, maar de doodsoorzaak is wederom zelfmoord! Is dat niet toevallig? Nog curieuzer is dat zowel Jan-Carl als Andreas zich met een kogel door het hoofd geschoten hadden.
Tja, dan sta je wel even raar te kijken... Wordt ons werkelijk gevraagd te geloven dat deze gevangenen met geladen wapens rondliepen in hun cel? En die dan ook nog eens gebruikten om zichzelf van het leven te beroven? Niet alleen betreft het de zwaarst bewaakte gevangenis van Duitsland, maar deze gevangenis werd ook nog eens speciaal gebouwd voor RAF-leden. Daar komt geen mug onopgemerkt naar binnen. Blijkbaar gingen de Duitse autoriteiten er sowieso niet van uit dat hun verklaring geloofd zou worden, want ze deden niet bepaald hun best om de zaak goed op te zetten. Toen de moeder van Andreas op een foto zag hoe hij in zijn cel werd aangetroffen zei ze: 'Toch merkwaardig dat hij zich heeft neergeschoten met zijn rechterhand? Mijn zoon was immers linkshandig.' Ook merkwaardig was dat de kogel het lichaam niet binnendrong in zijn mond of in zijn slaapstreek, maar in zijn nek. Geen voor de hand liggende manier om zelfmoord te plegen, zou je zeggen. En nog merkwaardiger was dat uit het technisch onderzoek bleek dat dit gebeurd was op 30 a 40 centimeter afstand, zodat alles wijst op een ordinair nekschot. Of was het toch een knap staaltje van acrobatische zelfmoord met een in de Mannheim-gevangenis binnengesmokkeld pistool? Wie zal het zeggen... De Duitse Wiki kent in ieder geval geen twijfel: 'Heute gilt die Selbstmordtheorie als bewiesen.'
