Ik ben een van die mensen die nog nooit een UFO hebben gezien. Morgen ga ik naar de boekwinkel om Marcel van Beurdens boek 'Het buitenaardse raadsel' te kopen wat ik gisteren had besteld. Ik weet al dat er voor mij niets onthullends in zal staan, maar de recensie's erover zijn om te smullen. Marc van Beurden is een scepticus en moet dus niets hebben van UFO-verhalen. Ik ga het boek dan ook alleen maar lezen in de hoop te kunnen lachen over de manier waarop hij claims van UFO-waarnemingen over de zeik haalt. Puur amusement, ja, ik geef het toe. En al die duizenden mensen dan die UFO's gezien hebben? Sommigen zijn er zelfs in ontvoerd en kunnen er in detail over vertellen. Het zal best, maar een scepticus wilt bewijs zien, en geen spannende verhalen of vage foto's.
Toevallig vallen de hoogtijdagen van UFO's samen met het begin van het ruitevaarttijdperk: de jaren 50 en 60 van de 20e eeuw. Maar waar bleven de gedetailleerde UFO-foto's? Tja, natuurlijk werden er wel UFO's van dichtbij waargenomen, maar ze waren altijd snel weer weg, en natuurlijk liep niet iedereen met een camera op zak. Dat laatste is anno 2009 echter behoorlijk veranderd. Iedere dag lopen over de hele wereld miljoenen mensen met digitale camera's op straat, vaak zelfs ingebouwd in hun mobieltje, maar nog steeds nergens een gedetailleerde foto. 'Ha! Die foto's zijn er wel degelijk, maar ze worden geheim gehouden!' Ja, en zo kun je nog heel lang doorgaan, de menselijke creativiteit is wat dat betreft onbegrensd.
Waar de eerste UFO-meldingen vandaan komen weet ik niet, (volgens Erich van Daniken staan ze al op prehistorische rotstekeningen), maar wat vliegende schotels betreft kwamen ze vanaf 24 juni 1947. Op die dag zag piloot Kenneth Arnold tijdens een vlucht in Washington state 9 unidentified flying objects in de lucht. Ze bewogen net als een schotel die op het water ketst, aldus Arnold. Dit laatste was in de pers niet helemaal goed overgekomen en de vliegende schotel was geboren. Dat Arnold slechts de manier van bewegen bedoelde en niet het uiterlijk maakte op dat moment al niet meer uit, voor de waarheid was het al te laat, en sindsdien zijn we bedolven onder de vliegende schotels, in stripverhalen, in films en in boeken.
