Al verschillende keren ben ik door mensen uit mijn omgeving er triomphantelijk op geattendeerd dat het onverdoofd slachten verboden gaat worden. Gefeliciteerd werd ik nog net niet, maar het was me wel duidelijk dat men verwachtte dat ik er verheugd over zou zijn. Niet dus. Het verbod vind ik hypocriet. Hoewel het verdoven van prooidieren in de natuur wel degelijk voorkomt is het toch niet bepaald de regel. En als het dan voorkomt is het om heel andere redenen. De vlieg die zojuist in een spinnenweb is vast komen te zitten wordt niet door moeder de gifspin verdoofd uit medelijden, maar enkel om hem rustig te krijgen. De pijn van de vlieg is het allerlaatste wat de spin zorgen baart, maar laten we terugkeren naar zoogdieren. Hoe gaat het in de natuur? Geen leeuw heeft ooit een zebra verdoofd alvorens hem te doden. En geen roedel wolven ooit een hert. Waarom zou een mens dat dan wel moeten? Zijn de messen van de halalslager wreder dan de tanden van de wolf, en de klauwen van de leeuw?
Wat me het meest tegenstaat, en hier kom ik dan bij de hypocrisie, is het feit dat de vinger wordt gelegd op een niet-Westers gebruik, terwijl de massavernietigingskampen van de bioindustrie op volle kracht draaien. Een klassiek geval dus van de splinter en de balk.